Çocuklu yaşam tabi ki kolay değildir, bu yüzden ebeveynlerin çocuk yetiştirirken zorlandıkları birçok durum söz konusudur. Bunlardan biri de çocukların yaşadıkları öfke nöbetleridir.
Hayal kırıklığı yaşamak, engellenmek, beklentilerin gerçekleşmemesi kişilerin öfkelenmesinin başlıca nedenleri arasındadır. Öfke de, mutluluk, heyecan, korku gibi bir duygudur ve yaşamın olağan bir parçasıdır. Yaşamımızda öfkenin problem haline gelmesi, bu duyguyu yaşamaktan çok dışarıya nasıl yansıtıldığıyla ilgilidir.
Çocuğun öfkesini kontrol edememesi, kendisine ve çevresine karşı saldırgan davranışlarda bulunması, onun öfke nöbeti yaşadığının bir göstergesidir. Henüz yaşama dair becerilerini tam edinememiş olan çocukların öfkelerinin şiddetini ayarlayamamaları ve kontrol edememeleri oldukça olası bir durumdur.
Çocuğun yaşadığı öfkeyi kontrol edememesinin nedenlerine bakıldığında rol modelin öfkeyi yansıtma biçimi, aile içerisinde yaşanan sorunlar, ortam değişikliği ya da dönemsel değişiklikler gözlemlenen önemli faktörlerdendir.
Öfke nöbetleri çocuklarda ilk olarak 2 yaş sonrası otonom dönemiyle görülmektedir. Bu dönemde çocuklar kendi bağımsızlıklarını keşfettikleri ve özerkliklerini ilan ettikleri için, etraflarını keşfetmek isterler. Bu nedenle kısıtlandıklarını hissettiklerinde veya beklentileri karşılanmadığında öfke nöbetleri yaşayabilirler.
Öfke nöbetlerinin sıklıkla görüldüğü bir diğer dönem ergenlik dönemidir. Çocukları hormonal değişikliklerle beraber birçok değişimle karşılaştıkları, kendilerini ve çevrelerindeki otoriteyi sorguladıkları bir dönemdir. Tüm bu karmaşaya karşı duydukları kaygı, bu dönemde öfke nöbeti yaşamalarına sebep olabilmektedir.
Öncelikle öfke nöbeti ile karşılaşıldığında ebeveyn neden kaynaklandığını iyi çözümlemelidir. Problemin nedenini ortadan kaldırmak kalıcı çözümler sunacaktır.
Öfke nöbeti anında ise ebeveyn sakinliğini koruyarak çocuğun öfkesini yaşamasına müsaade etmeli ve öfkesini bastırmasına sebep olmamalıdır. Ayrıca öfkeyi pekiştirecek olumlu ya da olumsuz tepkilerden kaçınmalı, öfkeye öfke ile cevap vermemelidir.
Çocuk otoritesini kabul ettirmek için aşırı tepkiler verebilir, kendine vurabilir, eşyalara zarar verebilir. Bunlar öfke nöbetinin olası davranışlarıdır. Ebeveyn sakinliğini koruyabildiği ölçüde çocuğun yatışmasını kolaylaştıracaktır.
Çocuk sakinleştikten sonra göz teması kurarak duygularını ifade etmesi sağlanabilir ve sakinken daha iyi anlaşıldığı hissettirilebilir. Beraber çözüm üretmek özgüvenini destekleyecek ve kontrollü olmasını pekiştirecektir.
Diğer zamanlarda da çocuğun yaşına uygun sorumluluklarla başarma duygusunu tatması ve enerjisini aktarabileceği aktiviteler yapması, dikkatini başka noktalara odaklayacak, duygusal doyumunu artırarak olumsuz duygulardan uzaklaşmasını sağlayacaktır.
Eğer ebeveyn tüm çabalarına rağmen öfke nöbetlerinin önüne geçemezse, mutlaka bir uzmandan destek almalıdır. Engellenemeyen öfke nöbetleri duygu-durum bozuklukları, davranış bozuklukları gibi problemlerin belirtisi olabilmektedir.