Lise çağlarında Bilim-Teknik Dergisi’nde okuduğum bir deneydi. Canlı duyarlığı üzerineydi deney. Bilim insanları bir sepet yumurtayı tek tek kaynamakta olan su dolu bir kazana eğimli bir oluk yardımıyla yuvarlıyorlar. Sepetteki yumurtalar henüz civcive durmuş, küçük hücreler. Seçilen bir yumurtayı oluktan suya bırakırken sırası gelen, oluğun ağzında bekleyen diğer yumurtaya çok ince titreşimleri ölçebilecek hassas bir çeşit kulaklık takılıyor. Yumurta oluğun başındayken sırada bekleyen yumurtada çok küçük titreşimler kaydedilirken, yumurta oluktan yuvarlanırken titreşimler artmakta, yumurta suya yuvarlandığında bir sonraki yumurtadan gelen titreşimler ölçülebilen en üst seviyeye ulaşmakta. Bir zar ve kalın bir kabukla çevrili olan bu küçük embriyonun tehlikeyi sezebilmesi, hissedebilmesi ve dışarıya gönderdiği titreşimlerin bir başka kalın kabukla çevrili henüz hiçbir şeye benzemeyen diğer küçük canlı tarafından algılanması beni çok şaşırtmış olmalı ki bunca zaman geçmesine karşın unutmamışım.